اندرباب کرونا

پنجشنبه ظهر رفتم داروخانه که ماسک و ژل ضد عفونی کننده بخرم. یه آقایی جلوم بود که اونم ژل میخواست. خیلی عصبانی_طور گفت: نه بابا! این چیه دیگه به من میدی! و بعد از داروخانه بیرون رفت.

من رفتم جلو و با تردید پرسیدم: ژل ضد عفونی کننده و ماسک دارین؟ 

پسر جوونی که پشت کانتر ایستاده بود، یه دونه تیوب زرد رنگ با عکس پاتریک و باب اسفنجی که از خوشحالی بالا پریده بودن رو روی کانتر (که قبلش جلوی آقای قبلی بود) به طرفم هل داد و گفت: همینو داریم. ماسکمون هم تموم شده. از صبح ملت هجوم آوردن ژل و ماسک میبرن. 

من که قطعا انتظار باب اسفنجی رو نداشتم، و یه کم هم به نظرم عکس باب و پاتریک بامزه بود، خندیدم و گفتم: واقعا همینو دارین فقط؟

دولا شد و قفسه های پایینی پشت کانتر رو نشون داد و گفت: ببین، همینم داره تموم میشه ( جعبه اش تقریبا خالی شده بود).

گفت: به جز باب اسفنجی شکل های دیگه هم داره. کیتی داره. ( یه دونه کیتی صورتی جیغ گذاشت روی کانتر) بتمن هم داره. کدومو میخوایین؟

هیچی دیگه. دیدم داره تموم میشه، گفتم 4تا بده که یکی یک دونه به مامان و بابا و ته تغاری بدم.

برای بابا پسرونه اش رو گرفتم :)) بتمن زمینه اش سرمه ای بود و رنگ جیغ نداشت. وقتی میخواستم نشونش بدم، یه کم دورتر گرفتم که فقط رنگ سرمه ایش معلوم باشه و شکلش رو نبینه:)) میدونم که بعدا موقع استفاده یا توجه نمیکنه، یا میگه حالا که بازش کردم استفاده کنم، همون اولش مهمه که قبول کنه.

+ از قبل دوتا ماسک خریده بودم. همون موقعی که توی چین بحران ماسک به وجود اومده بود. مامان هم بعدا دوتا دیگه به قیمت خدا تومن گرفت که بشه 4 تا.

بعد برای من اینطوری توضیح میده که:من که به ماسک نیازی ندارم. جایی نمیرم که. بابات که میدونم نمیزنه. تو و ته تغاری نفری دوتا داشته باشین که چون ماسک هم خودش به یکی از عوامل انتقال بیماری تبدیل میشه ( توی یه کانال پزشکی خوندم) بتونین عوضش کنین.

میگم مادر من، چرا حس میکنی سوپرمنی آخه عزیزم؟ شما که رماتیسم داری و سیستم دفاعی بدنت ضعیف تر از ماست، حتما میری بیرون باید بیشتر از ما مراقب خودت باشی و ماسک رو حتما بزنی. میری کل محله رو میچرخی و خرید میکنی، بعد جایی نمیری؟؟ 

مامان یه کم ناراحت شد اینطوری بهش گفتم، ولی امروز که میرفت بیرون، ماسکش رو زد. 

++ به همه شون به صورت تک تک گفتم اگر به دکمه های عابر بانک دست زدین یا دکمه های آسانسور دانشگاه یا هرجای دیگه، ژل تون رو دربیارن بزنین. کارتتون رو دست کسی ندین. خودتون موقع خرید کارت بکشین و بعد از وارد کردن رمز، بازم ژل بزنین. میخوایین کارت مترو تون رو با این دستگاه هایی که توی ایستگاه گذاشتن شارژ کنین، ژل فراموش نشه. تو ته تغاری، حالا که این ترم هم دوباره باشگاه ثبت نام کردی، دیدی یکی مریضه نمون اونجا. بلافاصله بعد از تموم شدن کلاست هم ژل فراموش نشه. معلوم نیست چه کسانی از صبح توی اون محیط بسته آلوده بودن. اگر به دستگیره ای چیزی دست زدین، بازم ژل بزنین. 

وقتی میرسن خونه، مجبورشون میکنم، قبل از درآوردن لباسشون، دست هاشون رو بشورن. 

قشنگ یه خفه شوی خاصی توی چشماشون میبینم که به زودی از سطح انتقال چشمی به سطح انتقال زبانی میرسه. ولی خب نگرانشونم. چه کنم دیگه. 

+++ فردا دانشگاه کلاس دارم. یه خبر خوندم که انگار دیشب یکی از بچه های خوابگاه علم و صنعت رو که مشکوک کرونا بوده، بردن برای آزمایش. بچه های اتاق بغلی انگار آمبولانس خبر کرده بودن. 

و اینکه نصف بچه های کلاس ما هم بچه های خوابگاه اند. 

من از همونایی ام که تا هفته آخر اسفند میرم سرکلاس و همه تا میخوره فحشش میدن. الان حس میکنم اگه نرم، از درس عقب میمونم. بعد به خودم نهیب میزنم که سلامتی مهم تره دیوانه! کلاس کیلو چنده. و با اینکه عقل سلیم میگه که نباید برم، اما همچنان دودلم.

++++ مامانم نشسته داره توی تلگرام خبرها و پستها رو میخونه. یه جایی خوند که دانشگاه های تهران تعطیل نیست. بعد با عصبانیت گفت : دانشجوهای بدبخت پس باید چی کار کنن؟ (اشاره به من و ته تغاری) دانشجو شش که نداره، کرونا هم بگیره بمیره؟ 

+++++ دختردایی ام اینترنه. فکرم همه اش درگیرش بود که این بچه جون نداره راه بره، حالا اگه با بیمار کرونایی روبه رو بشه، بیشتر از همه مستعده. 

یه پیام بهش دادم که مراقب خودت باش. برام یه عکس فرستاد. میگه پشت اون در بیمار کرونایی داریم. زیر در پنبه چپوندیم که هوا نره و بیاد. 

و من با دیدن عکس، بیشتر از قبل نگرانش شدم. 

لینک عکس بیمارستان‌شون

این وضعیت نظام بهداشت کشور ماست:ا