چندسال پیش یه کلیپ کوتاهی از چندتا خانم مسن پخش شد که به شدت دوستش داشتم.
یه جا میگفتن:
جوون های امروزی به جای "بودن"، همه اش مشغول "انجام دادن" هستن. درحالی که بودن (Being) خیلی مهمتر از (Doing) انجام دادن هستش. آدمای این روزا وقت "بودن" ندارن، چون سرشون با هزار تا کار ریز و درشتی که باید انجام بدن و ممکنه واقعا ارزشی هم نداشته باشه، گرمه.
"بودن" یادشون رفته و فقط "انجام دادن" براشون مونده.
راستش خیلی سعی کردم که بیشتر توی حالت "بودن" سر کنم تا " انجام دادن". ولی نمیشد. چون مدلی که زندگی قرن 21 میطلبید، بر مبنای Doing بنا شده بود و همه هم اون رو پذیرفته بودن و همونطوری کار میکردن.
هرکس برای به دست آوردن کمی پول که فقط نیاز روزانه اش رفع شه، باید کلی کار کنه و از خودش و وجودش مایه بذاره تا چندرغاز دستش رو بگیره.
توی این دورانی که شاید شروع یک عصر جدید باشه، اونهایی که میتونن و توان مالی اش رو دارن، سعی میکنن کمی بودن رو وارد جریان زندگیشون کنن.
اما اونایی که نمیتونن .
نمیدونم اگر این وضعیت تا دوماه دیگه (یا بیشتر) طول بکشه، برای آدم های روزمزدی که غذای شبشون رو با کارکرد روزانه شون تامین میکردن چی پیش میاد. از دولت که بخاری بلند نمیشه. میترسم برای این تغییری که شاید تمام هستی نظام های کنونی رو دگرگون بکنه، بهای خیلی بیشتری نسبت به اون چیزی که فکر میکنیم بپردازیم.
درباره این سایت